Destrukt niemieckiego uniwersalnego karabinu maszynowego MG 34 wrośniętego w pień drzewa

LMW-KI-2184, III Rzesza, 1936-1945 r.

W 80. rocznicę zakończenia II wojny światowej przedstawiamy Państwu wyjątkowy eksponat – destrukt karabinu maszynowego MG 34, który porzucony przez załogę w rozwidleniu pnia drzewa, został przez to drzewo niejako wchłonięty. Dziś jest to widoczny symbol zwycięstwa życia i sił natury nad śmiercią, wojną i stworzonym przez człowieka narzędziem do zabijania.

Karabin MG 34 został zatwierdzony i wprowadzony do produkcji w 1934 r., a w 1939 r. stał się podstawową zespołową bronią maszynową niemieckich sił zbrojnych. Była to konstrukcja nowatorska i przełomowa. W porównaniu do pozostałych ówczesnych karabinów maszynowych, MG 34 wyróżniał się uniwersalnością zastosowania. Mógł on być ładowany zarówno z taśmy amunicyjnej jak i bębna, ale przede wszystkim w zależności od zastosowanego osprzętu, mógł pełnić funkcje lekkiego km-u (na podstawie dwunożnej), ciężkiego km-u (na trójnogu), broni przeciwlotniczej na podstawach różnych typów czy uzbrojenia wozów pancernych. W stosunku do wcześniejszych ckm-ów dużą różnicę robiły też chłodzone powietrzem, wymienne lufy, znacznie lżejsza podstawa i metalowa (zamiast lubiącej chłonąć wilgoć i zamarzającej na froncie wschodnim parcianej) taśma amunicyjna. Wszystkie te elementy zdecydowanie ułatwiały wojenną logistykę.

Równolegle do produkcji nieustannie pracowano nad rozwojem tej broni. Do jej wad zaliczano skomplikowany proces produkcji i niezbyt wysoką szybkostrzelność. Dlatego w wersji MG 34/41 uproszczono technikę wykonania (m.in. wprowadzono mechanizm spustowy tylko do ognia seriami), a w kolejnej MG 34 S skrócono lufę znacznie zwiększając szybkostrzelność. To od tej ostatniej wersji km-u możemy mówić o piłach Hitlera. Przydomek ten szybko przejął jednak nowy, prostszy w obsłudze i niezawodny karabin MG 42.

Prezentowany tu eksponat do muzeum w Drzonowie trafił w 1996 r., przekazany wraz z szerszym zespołem broni z okresu II wojny światowej przez Lubuski Oddział Straży Granicznej. Przed przekazaniem broń ta prezentowana była w sali tradycji SG, a wcześniej Wojsk Ochrony Pogranicza. Niestety w ślad za karabinem do muzeum nie trafiła żadna dokumentacja informująca o miejscu i okolicznościach znalezienia tego niezwykłego eksponatu. Najprawdopodobniej drzewo z wrośniętym karabinem zostało zauważone przez patrol WOP w l. 60 XX w. Z powalonego pnia wycięto opisywany fragment stanowiący dziś osobliwy relikt wojennej zawieruchy. Warto na koniec dodać, iż podobny obiekt – destrukt karabinu Mauser wrośnięty w pień drzewa prezentowany jest jeszcze w Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu.

Dane techniczne karabinu:
- kaliber 7,92 mm
- zasilanie amunicją: z taśmy amunicyjnej lub bębna siodłowego
- długość karabinu: 1120 mm
- ciężar: 12,1 kg
- chłodzenie: powietrzem
- szybkostrzelność: 800 do 900 strz./min

Tekst: Błażej Mościpan, zdjęcia: P. Pochocki, Błażej Mościpan, Bundesarchiv

Opracowano na podstawie:
- karta inwentarzowa eksponatu LMW-KI-2184
- Erenfeicht L., MG 34. Pierwszy UKAEM, „STRZAŁ. MAGAZYN O BRONI”, nr 9 2007 r.
- Feist U., Uzbrojenie. Wehrmacht, Czerwonak 2018
- Myatt F., Współczesna broń strzelecka. Ilustrowana encyklopedia najbardziej znanego wojskowego wyposażenia strzeleckiego od 1873 roku, Warszawa 1992
- https://opisybroni.pl/maschinengewehr-34-mg34/ [dostęp z 30.04.2025]